Metoda

W szkole "English, Please" stosujemy przede wszystkim metodę naturalną, zwaną też bezpośrednią lub – marktingowo – Callana. Za jej prekursora można uznać francuskiego lingwistę Francois Gouina, który doszedł do swoich wniosków poprzez obserwację, a następnie analizę tego, jak swojego języka ojczystego "uczą" się dzieci (a w zasadzie nabywają). Zdaniem Gouina, nauczanie języka opiera się na naturalnym kontekście i rozmowie nauczyciela z uczniem, tak jak ma to miejsce w relacji rodzic – dziecko. Gouin wierzył, że w przeciwieństwie do założeń metody gramatyczno-tłumaczeniowej, nauka języka możliwa jest bez potrzeby tłumaczenia i dokładnego analizowania poszczególnych zasad gramatycznych. 

Na lekcji z wykorzystaniem metody bezpośredniej użycie języka rodzimego jest minimalne i zarezerwowane praktycznie tylko dla wprowadzenia nowego słownictwa, aczkolwiek nawet i w tej sytuacji czasami da się uniknąć jego używania i zastąpić na przykład gestykulacją lub prezentacją. Dzięki temu nauka nie tylko jest ciekawsza, bo chyba każdy pamięta z czasów szkoły nużące ślęczenie nad książką i gramatycznymi regułkami, ale i o wiele bardziej efektywna.

Szacuje się, że uczeń podczas 50-minutowej lekcji z użyciem tej metody słyszy ok. 10 000 słów w języku, którego się uczy, i mniej więcej tyle samo mówi. Żadna inna metoda nie jest w stanie zapewnić takiego tempa nauki. Ocenia się, że podczas nauki metodą bezpośrednią jesteśmy w stanie przyswajać dany język około 4 razy szybciej niż w jakimkolwiek innym przypadku.

Podczas zajęć lektor nie zwraca się do uczniów w sztuczny sposób spowalniając tempo mówienia, ale mówi dokładnie tak samo, jak robiłby to prezenter telewizyjny lub sprzedawca w sklepie. Dzięki temu uczeń nie tylko musi się koncentrować na tym, co mówi lektor, ale również nie ma czasu na tłumaczenie tego, co usłyszał, bo zaraz po usłyszeniu pytania musi na nie odpowiedzieć. Aby nauczyć się biegle języka angielskiego, należy wypracować rozumienie mowy z prędkością około 180 słów na minutę.

Za jedną z najważniejszych uważa się bardzo wysoką efektywność w pokonaniu nieśmiałości podczas mówienia, czyli problemu, który dotyka ogromną większość uczących się języków obcych. W metodzie bezpośredniej ponad 90% czasu spędza się na pracy ustnej. Już od pierwszej lekcji uczeń jest zmuszony do mówienia, dzięki czemu szybko pokonuje lęk.

Można odpowiedzieć pytaniem na pytanie: a czy dzieci prędzej czy później zaczynają mówić w swoim języku? W tej metodzie język poznajemy dokładnie tak jak one, czyli w sekwencji ucho – usta – oko – ręka. Najpierw słyszymy to, co ktoś do nas mówi, następnie to powtarzamy, a dopiero poznajemy litery (pisownię) i uczymy się pisać.

Każdy słyszał o dzieciach, które już po ukończeniu pierwszego roku życia zaczynają składać pierwsze zdania, jak i o tych, które pierwsze słowa zaczynają wypowiadać dopiero w wieku 2, 3 czy nawet 4 lat. Innymi słowy jest to kwestia bardzo indywidualna i zależy od co najmniej kilku czynników. Przede wszystkim od tego jak dużo i często słyszymy dany język – dlatego ważne jest również nieograniczanie się tylko do kursu, ale uzupełnianie go o naukę w domu, samochodzie i w każdej innej możliwej sytuacji – następnie jak bardzo się przykładamy, a na końcu można wymienić tzw. talent, czy też predyspozycje językowe. Mimo że nie ma jednoznacznej odpowiedzi na tak postawione pytanie, można powiedzieć, że większość uczniów już po roku nauki jest w stanie poradzić sobie w zwyczajnych sytuacjach typu zakupy w sklepie, zamówienie posiłku w restauracji czy dogadanie się na proste tematy podczas wczasów za granicą.

Każde spotkanie jest podzielone na dwie części. Pierwsza to lekcja powtórkowa, której zadaniem jest utrwalenie ostatnio poznanego materiału, natomiast druga to wprowadzenie nowego. Słownictwo jest poznawane na zasadzie pytań i odpowiedzi. Lektor zadaje pytanie – uczeń odpowiada. Z czasem, wraz z większym stopniem zaawansowania, uczniowie również są proszeni o konstruowanie pytań, na które odpowiadają albo inni kursanci, albo lektor. Poszczególne części składowe kończone są testem.